" Oda do radości "
Fryderyk Schiller, tłum. Konstanty I. Gałczyński
O Radości, iskro bogów, kwiecie elizejskich pól
święta, na twym świętym progu staje nasz natchniony chór.
Jasność twoja wszystko zaćmi złączy, co rozdzielił los.
Wszyscy ludzie będą braćmi tam, gdzie twój przemówi głos.
Kto przyjaciel, ten niech zaraz stanie tutaj pośród nas,
i kto wielką miłość znalazł ten niech z nami dzieli czas.
Z nami ten, kto choćby jedną duszę rozpromienić mógł.
Ale kto miłości nie zna, niech nie wchodzi tu na próg.
Patrz, patrz: wielkie słońce światem biegnie sypiąc złote
skry,
jak zwycięzca, jak bohater - biegnij, bracie, tak i ty.
Radość tryska z piersi ziemi, Radość pije cały świat.
Dziś wchodzimy, wstępujemy na Radości złoty ślad.
Ona w sercu, w zbożu, w śpiewie, ona w splocie ludzkich
rąk,
z niej najlichszy robak czerpie, z niej - najwyższy niebios
krąg.
Bracie, miłość nie zmierzona mieszka pod namiotem z gwiazd,
całą ludzkość weź w ramiona i ucałuj jeszcze raz.
Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie, ja nowinę niosę wam:
na gwiaździstym firmamencie miłość, miłość mieszka tam.
Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie, ja nowinę niosę wam:
na gwiaździstym firmamencie miłość, miłość mieszka tam!
" Ode an die Freude "
Friederik Schiller
Freude schöner Götterfunken, Tochter aus Elysium
wir betreten feuertrunken himmlische dein Heiligtum
Deine Zauber binden wieder was die Mode streng geteilt
alle Manschen werden Brüder wo dein sanfter Flügel weilt
Deine Zauber binden wieder was die Mode streng geteilt
alle Manschen werden Brüder wo dein sanfter Flügel weilt
Wem der große Wurf gelungen eines Freundes Freund zu sein
wer ein holdes Weib errungen mische seinen Jubel ein
ja, wer auch nur eine Seele sein nennt auf dem Erdenrund
und wers nie gekonnt der stehle weinent sich aus diesem bund
ja, wer auch nur eine Seele sein nennt auf dem Erdenrund
und wers nie gekonnt der stehle weinent sich aus diesem bund
Freude Freude heißt die Feder in der ewigen NaturFreude Freude treibt die Räder in der großen Weltenuhr
Blumen treibt sie aus dem Keime, Sonnen an das Virmament
ein dringtsie in Tiefen, die des Sehers Rohr nicht kennt
Blumen treibt sie aus dem Keime, Sonnen an das Virmament
ein dringtsie in Tiefen, die des Sehers Rohr nicht kennt
" An Ode to Joy "
Friederik Schiller
Joy, thou beauteous godly lightning,
Daughter of Elysium,
Fire
drunken we are ent'ring
Heavenly, thy holy home!
Thy enchantments bind
together,
What did custom's sword divide,
Beggars are a prince's
brother,
Where thy gentle wings abide.
Be embrac'd, ye millions yonder!
Take this kiss throughout the
world!
Brothers--o'er the stars unfurl'd
Must reside a loving
father.
Who the noble prize achieveth,
Good friend of a friend to be;
Who a
lovely wife attaineth,
Join us in his jubilee!
Yes--he too who but one
being
On this earth can call his own!
He who ne'er was able,
weeping
Stealeth from this league alone!
He who in the great ring dwelleth,
Homage pays to sympathy!
To the
stars above leads she,
Where on high the Unknown reigneth.
Joy is drunk by every being
From kind nature's flowing breasts,
Every
evil, every good thing
For her rosy footprint quests.
Gave she us both
wines and kisses,
In the face of death, a friend,
To the worm were given
blisses
And the Cherubs God
attend.
Fall before him, all ye millions?
Know'st thou the Creator,
world?
Seek above the stars unfurl'd,
Yonder dwells He in the
heavens.
Joy commands the hardy mainspring
Of the universe eterne.
Joy, oh joy
the wheel is driving
Which the worlds' great clock doth turn.
Flowers
from the buds she coaxes,
Suns from out the hyaline,
Spheres
she rotates through expanses,
Which the seer can't divine.
As the suns are flying, happy
Through the heaven's glorious
plane,
Travel, brothers, down your lane,
Joyful as in hero's
vict'ry.
From the truth's own fiery mirror
On the searcher doth she smile.
Up
the steep incline of honor
Guideth she the suff'rer's mile.
High upon
faith's sunlit mountains
One can see her banner flies,
Through the
breach of open'd coffins
She in angel's choir doth rise.
Suffer on courageous millions!
Suffer for a better world!
O'er the
tent of stars unfurl'd
God rewards you from the heavens.
Gods can never be requited,
Beauteous 'tis, their like to be.
Grief
and want shall be reported,
So to cheer with gaiety.
Hate and vengeance
be forgotten,
Pardon'd be our mortal foe
Not a teardrop shall him
dampen,
No repentance bring him low.
Let our book of debts be cancell'd!
Reconcile the total
world!
Brothers--o'er the stars unfurl'd
God doth judge, as we have
settl'd.
Joy doth bubble from this rummer,
From the
golden blood of grape
Cannibals imbibe good temper,
Weak of heart their
courage take-
Brothers, fly up from thy places,
When the brimming cup
doth pass,
Let the foam shoot up in spaces:
To the goodly Soul this
glass!
Whom the crown of stars doth honor,
Whom the hymns of Seraphs bless,
To
the goodly Soul this glass
O'er the tent of stars up yonder!
Courage firm in grievous trial,
Help, where innocence doth
scream,
Oaths which sworn to are eternal,
Truth to friend and foe the
same,
Manly pride 'fore kingly power-
Brothers, cost it life and
blood,-
Honor to whom merits honor,
Ruin to the lying brood!
Closer draw the holy circle,
Swear it by this golden
wine,
Faithful to the vow divine,
Swear it by the Judge
celestial!
Rescue from the tyrant's fetters,
Mercy to
the villain e'en,
Hope within the dying hours,
Pardon at the
guillotine!
E'en the dead shall live in heaven!
Brothers, drink and all
agree,
Every sin shall be forgiven,
Hell forever cease to be.
A serene departing hour!
Pleasant sleep beneath the pall!
Brothers--gentle
words for all
Doth the Judge of mortals utter!
