Anna Cuber

Jo wom chciała dzisio powiedzieć jak to było przedzi ze 100 lot tymu jak ech była młodom dziołszką. Bo wiycie jo już je staro yno tak młodo wyglondom bo ciopsza się tymi rostomańtymi maściami na młodość, jak to dzisio godają . Przodzi jak żech miała zy 14 lot to już mi też roztomańte karlusy podobały. Też żech szukała galana bo moje kamratki lotały po muzykach ze swojimi berkmonami a jo siedziała w chałupie i jak mi starka godali czekałach aż szczynście szmo przydzie, a dobrze wiedziałach że na to ni mogą liczyć. Toż roz też żech chciała się wybrać na te tańce do Janoska - bo to u niego był ty szynk kaj dycko były te muzyki. Ale miałach ogromnego pecha. Bo ni miałach się w co oblyc. Byle jako obleczono też żech tam ni mogła iść bo by się zy mie śmioli   a plotek po wsi by szło. Bo wiycie te wyparfimowane damulki dycko były szykowne i nie pojyłyby tego, że ni mom pińyndzy. Ale moja matula chcieli też żebych się wydała, żebych nie była starom pannom. Jo roz we wieczor jak już się ćmiyło to my też se tak żądziły. I ta mama mi padali, że kupiom mi sztoft na tyn klajd ale to bydzie już moje wiano. Toż żech się zgodziła. Bele żech miała się w co owinyć. Ale wiycie co, miałach jeszcze jednego pecha ni mioł mi kto tego klajda uszyć. Bo wszystkie miały coś do roboty, jedna musiała kapusta deptać, inszo musiała przywachować bajtla od somsiatki a insze marchy ze zazdrości że mom taki drogi sztoft padały że mie tego nie uszyjom. U nas we wsi były wtedy takie roztomańte kołka wiycie rolnicze, gospodyń i roztomańte kursy . To żech poszła na tyn kurs za ta szwoczka żeby se nauczyła te mustry szczigać ale w końcu żech się nauczyła. Uszyłach se piykno kieca, zopaska, spodniczka i jakla i w końcu poszłach na ta muzyka do tego szynku do Janaska . Karlusow tam było w pierony, a co jedyn to szykowniejszy. Jak żech se tak stoła i zaglondała po tych chłopiskach to wszystkie komratki szeptały po kontach, że żech też się w końcu wybrała na ta muzyka, a zazdrościły mi tego klajda że aż łeb boli. Bo wiycie to był pożądny sztoft bo to było już moji wiano. Ale co tam byda dzistać o sztofie powiym wom o te muzyce. Tam wtedy na te muzyce poznałach szfarnego synka. Nazywoł się Zeflik. Och jak se poyśla o nim to mie do dzisio mdli. Pogodali my se wtedy potańcoali a potym mie szoł odkludzić ku chałupie. Chcioł mi dać kusku  ale jak się nadchylył too jo się mu cofła i nic z tego. Na drugi dziyń przyszoł do mie na zolyty. I jak my siedzieli i żądzili to dowiedziałach się że je bez roboty. Mamulka z tatulkiym ryczeli po mie, że kaj się chytom za takiego bezrobotnego. Że ci bez robot to som nojwiynksze chachary. Ale co żech miała robić jak żech piedronowi pszoła. On też nie za to ni mok bo do roboty to on się aż rwoł. Ale to też były dzikie czasy i mocka chłopów tych robot ni miało. Ale tyn mój Zeflik se kaj mok to dorobioł i te trocha piniyndzy mioł. Mama dycki jak przyszoł na zolyty to śpiywała mu pieśniczka o bezrobotnych żeby go znerwować. Jo dzisio wom tu też ta pieśniczka zaśpiywom posluchejcie se bo dzisio też by szło to wszystkim bezrobotnym zaśpiewać. piosenka: Bezrobotni. Ale co wom tam byda śpiywać o bezrobotnych. Teraz wom porozprawiom jak to było dali z tym Zeflikiym. Toż amiyntom 16 czyrwa wydali mie za tego bezrobotnego Zeflika. Przed ślubem było roboty piykli my, sraniali, klajd żech se szyła. Mój Zeflik był bezrobotny też do tego ślubu nie wyglądoł za piyknie ale pobrali my się żyli my dobrze. Mieli my 8 bajtli każdymu my jednakowo pszali. Zeflik se znojt robota na grubie na "Annie" tam w Pszowie. Zarobioł jak każdy berkmon dość dobrze, wongli też dostoł, barborkowe też. Żyło się nom tak doś normalnie. Pszoli my se fest i to się chyba liczy najbardzij. Co wom byda wincyj żądzić. Pomboczki zapłoć żeście mie wysłuchali a jo już ida.