Szkolny Teatr Poezji powstał w 1983r. w ówczesnej Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 2 w Wodzisławiu Śl. (dziś: Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Pszowie) na bazie założonego przeze mnie wcześniej (1975/76) kółka recytatorskiego. Już wtedy zostaliśmy dostrzeżeni przez jury, otrzymując wyróżnienie II stopnia w Miejskim Przeglądzie Szkolnych Zespołów Artystycznych w Wodzisławiu Śl. Za montaż słowno-muzyczny "To wszystko jest moja ojczyzna", zaś w roku szk. 1980/81 zdobyliśmy III miejsce za program pn. "Warto było".
Jako Teatr Poezji zadebiutowaliśmy spektaklem pt. "A może za mało w nas miłości" opartym na tekstach Czesława Miłosza, Edwarda Stachury, ks.Jana Twardowskiego. Spektakl ten otrzymał wyróżnienie III stopnia w Miejskim Przeglądzie Zespołów Artystycznych w Wodzisławiu Śl.
Dwa lata później, w 1986r. za przedstawienie "Kamień rzucony, czyli kim jesteś człowieku?" zdobyliśmy III miejsce w Rejonowym Przeglądzie Zespołów Artystycznych w Kuźni Raciborskiej. W tym samym roku, na specjalną prośbę ówczesnego Zarządu Koła Miejskiego nr4 ZBOWiD w Wodzisławiu Śl. przygotowaliśmy montaż słowno-muzyczny "Historia naszego hymnu narodowego", który spotkał się z gorącym i wzruszającym przyjęciem przez weteranów wojennych zaproszonych na uroczystość z okazji Dnia Wojska Polskiego. Nagrane fragmenty tego montażu często były wykorzystywane na lekcjach języka polskiego i historii.
W roku szk. 1993/94 za widowisko "Qvo vadis Ziemio" Teatr nasz zdobył I miejsce w rejonie, kwalifikując się tym samym do Wojewódzkiego Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w Katowicach. Było to dla nas ogromnym osiągnięciem z uwagi na fakt, że jako jedyna z całego województwa szkoła o profilu zawodowym zostaliśmy laureatem tego Festiwalu, otrzymując wyróżnienie I stopnia. Sukces ten zaowocował zaproszeniem na konferencję dyrektorów szkół odbywającą się w I LO w Rybniku, gdzie przestawienie to spotkało się z gorącym przyjęciem.
W roku 1995, w 55 rocznicę zbrodni katyńskiej, przygotowaliśmy program "Epitafium męki katyńskiej", zdobywając kolejny raz I miejsce w Rejonowym Przeglądzie Zespołów Artystycznych w Wodzisławiu Śl. oraz wyróżnienie III stopnia w województwie. Podjęcie tego trudnego tematu w sytuacji,kiedy szczególnie w szkołach był on jeszcze tematem "tabu", spotkało się z wielkim uznaniem i życzliwością ze strony jury.
Będąc opiekunem Zespołu, byłam równocześnie reżyserem i autorką scenariuszy wszystkich wymienionych wyżej spektakli, do których niepowtarzalną scenografię wykonywała pani Blandyna Porąbka. Nad stroną techniczną (światło, dźwięk) czuwał pan Maciej Grzebieniowski. Oprócz sukcesów całego Zespołu niektórzy jego członkowie zdobywali indywidualne nagrody w różnych konkursach. Na szczególne wyróżnienie zasługują:
- Joanna Smusz - wyróżnienie III stopnia w XXX Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim "Racibórz-1985"
- Lucyna Hanc - Konkurs Gawędziarzy Regionalnych: "Rybnik 1993" - III miejsce, "Rybnik 1995" - II miejsce.
Nasz Teatr na bieżąco włączał się również w przygotowanie części artystycznych na różne rocznicowe uroczystości i akademie szkolne. Najbardziej utkwiło w pamięci spotkanie uczniów i Grona Pedagogicznego z biskupem Gerardem Bernackim (21.11.1990) oraz jubileusz 30-lecia istnienia szkoły (22.06.1993); dużą pomoc w przygotowaniu tego jubileuszu okazała nam pani Michalina Piechula.
W roku szk. 1990/91, z inicjatywy p.M.Grzebieniowskiego, zainicjowano coroczne spotkania wigilijne, które stały się już tradycją i na stałe weszły do programu imprez szkolnych. Oczywistym było, że w tę cenną inicjatywę nie mogła nie wpisać się również nasza grupa teatralna. W okresie świąt Bożego Narodzenia Szkolny Teatr Poezji często uczestniczył w wigilijnych spotkaniach także poza terenem szkoły (występ dla samorządowców w Domu Kultury w Pszowie, wizyta u mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Gorzycach). Niezapomnianych jednak przeżyć dostarczyło nam spotkanie z osobami niewidomymi i niedowidzącymi w grudniu 1993r. Na specjalne zaproszenie Koła Terenowego Polskiego Związku Niewidomych w Wodzisławiu Śl. przygotowaliśmy montaż słowno-muzyczny "Przychodzimy do Was z kolędą", który spotkał się z serdecznym przyjęciem wdzięcznych słuchaczy. Poprzez czynne włączenie się w śpiew kolęd, stawali się oni współtwórcami tego programu.
Patrząc z perspektywy 20 lat istnienia i działalności naszego Zespołu jestem przekonana, że celowym i zasadnym było jego powstanie, szczególnie w sytuacji, gdy program nauczania z języka polskiego w zasadniczych szkołach zawodowych dla młodzieży pracującej nie stwarzał możliwości zapoznania jej choćby w stopniu dostatecznym z wybitnymi dziełami literatury (głównie poezji). Szkolny Teatr Poezji chociaż częściowo próbował wypełnić tę lukę- przełamywał niechęć młodych ludzi do czytania wierszy, uczył ich interpretacji, budził zamiłowanie do słowa mówionego, a przede wszystkim uświadamiał, że język stanowi bezcenne dobro kultury narodowej. Mam nadzieję, że pozostał po nas ślad, którego nie musimy się wstydzić.
